พิณ   แคน  โหวด

พิณ แคน โหวด พิณ แคน โหวด มีมากก่อนเก่า ดีดและเป่า ฟังแล้วม่วนหลาย สุดบรรยาย ฟังเอาจังฮู้ เล่นเป็นหมู่ ดนตรีอีสาน มีแต่นาน คู่คนภาคนี้ บ่มิดหมี่ มักม่วนโฮแซว “พิณ” เป็นเครื่องดนตรีที่ใช้สำหรับดีดให้เกิดเสียงสูง เสียงต่ำ ตามระดับเสียงดนตรี มีรูปร่างคล้ายกีตาร์ ทำจากไม้เนื้อเบาเพื่อสะดวกต่อการถือ หรือสะพายฯ “แคน” ดนตรีเก่าแก่ของชาวอีสาน ที่ใช้เป่าเป็นเสียงดนตรี เสียงสูงเสียงต่ำตามต้องการ มีความไพเราะมาก เพลงที่ใช้เป่า แคนเขาเรียกกันว่า “ลาย” เช่น ลายแม่ฮ้างกล่อมลูก ลายสุดสะแนน ลายวัวขึ้นภู ลายลมพัดพร้าว เป็นต้น เคยมีดนตรีวงแคนของสมัยอ่อนวงศ์ นำวงไปแสดงในต่างประเทศและได้รับความสนใจเป็นอันมาก ปัจจุบันประยุกต์มาเป่าผสมเสียงดนตรีสากลซึ่งก็ยังคงฟังไพเราะอยู่นั้นเองฯ “โหวด” เป็นเครื่องเป่าลมคล้ายแคนฝรั่ง แต่มีลักษณะของโหวดเป็นลูกแคนที่ต่อกันเป็นรูปทรงกระบอกกลวงตรงกลางตัดลูกแคนส่วนหางให้เฉลียงลง ที่หัวโหวดมีรูรอบสำหรับเป่าให้เกิดเสียงต่าง ๆ บางทีก็ใช้แกว่งหาง แล้วขว้างไปไกล ๆ เพื่อฟังเสียง “โหวด” ไปตลอดทางที่ขว้าง ถ้าเสียงดังไพเราะคนขว้างก็พอใจ และนิยมขว้างแข่งเสียงกันฯ